Barry Spooren
De co-founder van het Tilburgse festival Incubate gaf een inspirerende presentatie over de manier waarop het festival georganiseerd wordt. Incubate is hét voorbeeld van wat "wisdom of crowds" tot stand kan brengen. Publieksparticipatie leidt tot een cultureel festival met een verrassend en veelzijdig aanbod.
Het publiek heeft namelijk inspraak bij het samenstellen van het programma, waardoor ook minder bekende muziekstijlen onder de aandacht gebracht worden. Daarnaast helpen de fans bij het schrijven van biografieën voor de website en het programmaboekje. Artiesten verblijven niet in dure hotels, maar gewoon bij de fans thuis. Een win/win-situatie: de artiest leert de stad goed kennen, de fan trekt een aantal dagen met zijn idool op.
De organisatoren van Incubate zijn actief op de verschillende social media. Zij tweeten en FB-en niet alleen als organisatie maar ook op persoonlijke titel. Openheid, sociale interactie... Incubate is het bewijs dat de ideeën van Leadbeater in de praktijk toegepast kunnen worden.
Iris van Bossum
Als initiatiefnemer van de Social Media Club 013 is Iris bekend met alle ins en outs van de verschillende social media. In het dagelijks leven is zij docent aan een netwerkschool. Vanuit die invalshoek kon zij meer vertellen over een praktische toepassing van Leadbeater's theorie binnen het onderwijs. In haar presentatie toonde zij de mogelijkheden die zij had om de verschillende netwerken waarbinnen zij opereerde met elkaar te verbinden. Ook zij gebruikte de steekwoorden: openheid, sociale interactie en co-creatie.
Iris noemt zichzelf een "Easycraat". Via een zoekactie op Google kwam ik op het spoor van het gratis te downloaden (management)boek van Martijn Aslander en Erwin Witteveen Easycratie. Hierin worden easycraten als volgt getypeerd: "... gepassioneerde medewerkers die met enthousiasme de handen uit de mouwen steken, initiatief tonen en verantwoordelijkheid nemen [1]."
Easycratie
Easycratie biedt een nieuwe kijk op werken en organisaties. In een samenleving waarin kennisdeling belangrijk is geworden, worden andere eisen gesteld aan instituties en hun medewerkers. Het idee komt voort uit de lifehacking-beweging. Lifehacking biedt het individu de kans om meer te doen in minder tijd door gebruik te maken van handige ict-oplossingen en kennisdeling. In een easycratische organisatie worden deze inzichten verder uitgewerkt.
Momenteel worden de meeste organisaties gekenmerkt door een logge bureaucratische hiërarchie. Een easycratische organisatie kent geen rangen en standen: kennisdeling verloopt via dwarsverbanden die de traditionele hiërarchie van een organisatie doorkruisen. Het adagium "Kennis is macht" gaat in een easycratische organisatie niet meer op. Iedere werknemer wordt in staat gesteld om vanuit zijn expertise bij te dragen aan de uiteindelijke oplossing.
 |
| Martijn Aslander |
Sociale media worden door de meeste organisaties op dit moment vooral gebruikt om informatie te verspreiden. Tweets en berichten op FB zijn vaak vergelijkbaar met een persbericht. Volgens Martijn Aslander is dat jammer, want juist deze media zijn uitermate geschikt om het zelforganiserend vermogen van groepen individuen te versterken.
Wanneer organisaties via hun accounts van sociale netwerksites duidelijk maken wat zij nodig hebben om hun taak goed uit te voeren, kan interactie met de eindgebruiker ontstaan. Door openheid te geven komt een "gesprek" op gang tussen zender en ontvanger en wordt de organisatie geloofwaardiger [2].
Uitwisseling van informatie
Langzamerhand dringt dit besef ook door binnen overheidsorganisaties. De theorie van Charles Leadbeater staat centraal in het recentelijk verschenen boek "Wij, de overheid" [3]. Hierin wordt onder andere gepleit voor het inzetten van platformen bij kennisdeling en co-creatie.
Binnen platformen worden individuen rondom een thema met elkaar samengebracht om ideeën uit te wisselen. Zo ontstaan nieuwe ideeën en worden bestaande concepten verbeterd. Digitalisering heeft ervoor gezorgd dat gelijkgestemden op verschillende manieren met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Een mooi voorbeeld van zo'n nieuwe manier is het gebruik van een # op twitter.
Digitalisering - netwerkvorming - kennisdeling
Nieuwe technologieën stellen nieuwe eisen aan de kennis en vaardigheden van allen. De theorieën zijn ontwikkeld en worden langzamerhand in de praktijk gebracht. Hierdoor kan een samenleving ontstaan waarin organisaties openheid betrachten en vertrouwen hebben in het eigen initiatief en de talenten van het individu. Op deze manier verandert de samenleving 1.0 geleidelijk in het Samen leven 3.0
Bron:
1. Aslander, M. en Witteveen, E. (2010) Easycratie : de toekomst van werken en organiseren. Den Haag : Academic Service. P. 9. Gedownload via: http://lifehacking.nl/wp-content/uploads/Ebook-Easycratie.pdf
2. gesprek d.d. 6 maart 2013
3. Berlo, D. van (2012) Wij, de overheid : cocreatie in de netwerksamenleving. [S.l.] : Creative commons
1. http://www.linkedin.com/in/barryspooren
2. http://www.linkedin.com/in/irisvanbossum
3. http://www.linkedin.com/in/martijnaslander
4. http://edudemic.com/2010/05/twitter-101-a-7-step-guide-for-teachers-newbies-and-everyone/
Hoi Marlies!
BeantwoordenVerwijderenEen leuke, informatieve blog. Het geeft een goed overzicht van de behandelde informatie.
Waar ik echter benieuwd naar ben is jouw kritische mening hierover. Wat kunnen organisaties die nu niet mee kunnen met deze ontwikkelingen bijvoorbeeld doen? En hoe zit het volgens jou met de geloofwaardigheid van de vele berichten op social media?
Wat mij ook interessant lijkt is dat jij heel goed de link kan slaan naar de organisatie waar je nu werkzaam bent. Hoe kunnen zij iets met deze kennis, heb je al aanbevelingen die je kan doen? (Dit is natuurlijk vanuit mijn 'doener-schap gedacht haha).
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Groeten Pieter
Bedankt voor je opbouwende kritiek, Pieter.
BeantwoordenVerwijderenDe vragen die je stelt, houden mij ook bezig. Zoals je weet probeer ik zoveel mogelijk dwarsverbanden tussen de studie en mijn werk te vinden. Ik denk dat WE THINK heel goed toe te passen is, maar dat we dan wel de dreiging die er voor sommige collega's van uit kan gaan, weg moeten zien te nemen (hierover zal ik in het volgende blogbericht schrijven).
Ik denk dat het in deze fase van het veranderingsproces heel belangrijk is dat er pioniers zijn: mensen die enthousiast zijn geworden voor deze nieuwe denkwijze. Vanuit hun enthousiasme kunnen zij helpen om het acceptatieproces op gang te brengen door anderen vertrouwen te geven in hun eigen kennis en kunde. Dit moet dan wel stapsgewijs gebeuren (doceren en doseren). Als het te snel gaat, is het beangstigend. Kortom... er ligt hier nog een schone taak voor de early adopters :)
Je vraag over de geloofwaardigheid van social media-berichten heeft me aan het nadenken gezet. Zodra ik hier een antwoord op heb, koppel ik het naar je terug.
Groeten, Marlies